Καθυστερημένο αλλά έξτρα μερακλίδικο να και το δικό μου ποστ με εντυπώσεις:
Καταρχήν να προτείνω σε όσους τους ενδιαφέρει η γρήγορη εκτός δρόμου οδήγηση να δοκιμάσουν να λάβουν μέρος σε ένα τέτοιο αγώνα, τα παιδιά του 0-300 και του off-road κάνουν εξαιρετική δουλειά στην οργάνωση και την σχεδίαση ενώ ειναι πάντα φιλικοί και πρόθυμοι να σας βοηθήσουν.
Εμένα ήταν το 5ο trail ride (συμπερλιαμβανομένου και του δικού μας φιλικού πέρσυ) και το δεύτερο στο οποίο ήμουν συνοδηγός.
Καταρχήν όσοι γνωρίζουν τον Κώστα και την σούπερ οικογένεια Μαρσέλου με τους μικρούς εμπειρογνόμωνες καταλαβαίνουν ποσο καλά περάσαμε, τα αδέρφια Κουτσουμπού και οι φίλοι τους πολύ καλά παιδιά και έμπειροι εμπειρογνόμωνες
Φτάσαμε στο πανέμορφο πήλιο το σάββατο μεσημεράκι με τρελό καύσωνα 95C υπο σκιά και αφού βολευτήκαμε στο ξενοδοχείο πήγαμε στη πλατεία της Ζαγοράς για τεχνικό έλεγχο και ενημέρωση:
Εδώ βλέπουμε το Στράτο να κάνει τις τελευταίες ρυθμίσεις στη γουρούνα του, αντιμετώπισε προβλήματα με το καρμυρατέρ όλο το ΣΚ επειδή το μίγμα ήταν πλούσιο σε καβουροπάτυ αλλα τελικά κατάφερε να κάνει ταχύτερο γύρο και superpole:
Μετά τον τεχνικό έλεγχο ακολούθησε μπουφές και οι οδηγιες απο τους doc και superhero για την διαδρομή ενώ στο αυτοκίνητο κατα τον γυρισμό στο Χορευτό απο τη Ζαγορά εκτιλήχθηκε φεστιβάλ δρακιάς και ερπετών με συμμετοχή UFO ρομποτ και ανθρωποθυσίας.
Την επομένη αφού κολίσαμε απο ένα σπόγγο κάτγω απο τα ονόματά μας και το επαναστατικό λάβαρο της Αγίας Λάβρας ξεκινήσαμε τον αγώνα:
Η διαδρομή πολύ όμορφη, κλειστή και με δύσκολο τεραίν, το road book άψογο όπως πάντα, χωρίς κανένα αμφισβητούμενο σημείο. Δύσκολα μπορούσες να αναπτύξεις μεγάλη ταχύτητα και με το ζόρι φτάναμε την ΜΩΤ των 42χαω μιας και προσπαθούσαμε να διατηρήσουμε ακέραιο το αυτοκίνητο. Στην οροφή του jimny στη θέση του συνοδηγού θα υπαρχουν 2-3 βουλιάγματα απο το κεφάλι μου που έγιναν στα αρκετά αλματάκια
Δυστηχώς σε ένα ύπουλο χαντάκι-βουναλάκι ακούμπησε το transfer case και ακόμα και η μικρή αυτή επαφή ήταν ικανή να σπάσει σαν αγγούρι την βάση του και να μας αναγκάσει σε εκγατάληψη.
Η απογοήτευση ήταν μεγάλη γιατι πηγαίναμε πολύ καλά, είχαμε ανέβει και αρκετές θέσεις και αν συναχίζαμε έτσι θα τσιμπάγαμε ένα καλό κυπελάκι.
Αν και ο Κώστας το παζάρευε τελικά εγκαταλείψαμε μη ρισκάροντας να κάνουμε το αμάξι θρίψαλλα,έχοντας ολοκληρώσει 70 απο τα 210 χλμ του αγώνα.
Επιστροφή στο χορευτό λοιπόν όπου κάναμε και απο μία βουτιά ενώ χαζέβαμε μοτοσυκλέτες, γουρούνες και αυτοκίνητα που τερμάτιζαν την διαδρομή (περίπου οι μισοί εγκατέλειψαν!).
Στον γυρισμό πήγαίναμε με πολύ ήρεμους ρυθμούς σε περίπτωση που καταρέυσει κάποια απο τις πατέντες στα 2 λαβωμένα αυτοκίνητα, αν και τελικά όλα δούλεψαν άψογα.
Μέχρι την δύση του ηλίου οι μικροί Μαρσέλοι μου προσέφεραν απλόχερα ψυχαγωγία επιπέδου WWE με την αξιέπαινη
3ωρη κλωτσοπατινάδα τους.
Εδώ βλέπετε τον στράτο να σκάει συνδυασμό φάπας, σφαλαρίδι και φατούρου σε ομοβροντία στον mega:
Και του χρόνου λοιπόν, αλλά και νωρίτερα στον επόμενο αγώνα. Να ευχαριστήσω και εγώ το Κώστα χάρις τον οποίο πέρασα ένα πολύ ωράιο διήμερο και όσοι το σκέφτεσται δοκιμάστε!
Σε ότι μπορούμε να βοηθήσουμε απο την τεράστια εμπειρία μας στη διάθεσή σας