Ενδιαφέρον ποστ, μερικές σκόρπιες παρατηρήσεις:
-Για τους N-Carkade νομίζω αυτό που λέει ο Πέτρος "hevy μουσικοι αλλα με γελοιους στοιχους αλλα με βαθυ νοημα " περιγράφει ακριβώς περι τίνος πρόκειται. Εγω πέρα απο πλάκα κλπ νομίζω είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα δουλειά καθ'όλα αξιόλογη και πολύ προχωρημένη για την ελληνική στιχογραφία (εν πρότοις) και μουσική.
-Οι στίχοι του "ρεμπέτης μεταλλάς" νομίζω περιγράφουν το δράμα όχι της μουσικής αλλα του κολλημένου με τη μουσική, του "μεταλλά" που νομίζει πως η
συγκεκριμένη μουσική είναι η απάντηση για τα πάντα, περιορίζεται σε αυτήν φανατισμένα και μόλις ανακαλύπτει πως υπάρχουν και άλλα πράγματα αλλα και άλλα είδη μπερδεύεται, μπουρδουκλώνεται και στο τέλος τα μουτζώνει όλα.
Λέω μεταλλάς επειδή αν και δεν είναι το μόνο είδος κολλήματος είναι ίσως το χαρακτηριστικότερο. Συνήθως πρίν την τελική φάση αντικαθίσταται το ένα είδος κολλήματος με άλλο (πχ "σκληρή ελεκτρόνικα" -και καλα- ).
-Η μουσική είναι ένα μέσο έκφρασης, σε τελική ανάλυση ένα εργαλείο, τοποθέτησα πρώτους στην προσωπική μου λίστα τους FSOL επειδή η κυριότερη συμβολή τους στη μουσική είναι το οτι την απογύμνωσαν απο όλη τη γαρνιτούρα, τα παρελκόμενα και έμειναν στην ουσία. Παρ'όλο πχ που ξεκίνησαν απο την ηλεκτρονική χορευτική μουσική και το "rave" κίνημα που αναφέρει και ο Πέτρος πέταξαν στη συνέχεια τον 'μετρονόμο' του σταθερού ρυθμικού μπιτ και τις συναισθηματικές αναφορές και φόρμες που χρησιμοποιούν ή ενίοτε εκβιάζουν το συναίσθημα για να δημιουργήσουν μουσική εκτός κανόνων χρησιμοποιώντας τεράστια ποσά φαντασίας, δημιουργίας και έμπνευσης χωρίς περιορισμούς.
-Νομίζω πολλοί μπορεί να ακούμε μουσική σε μεγάλη ποσότητα αλλα συνήθως δεν προσέχουμε τίποτα απο αυτά που ακούμε. Αξίζει να μελετήσει κανείς ενα αξιόλογο κομμάτι ως προς τη μουσική του δομή ή και ως προς το στχο του, θα το απρροφήσουμε εντελώς διαφορετικά.
ΥΓ.ελπίζω να μη σας ζάλισα με το ποστ αυτό,λ εγω ομολογουμένως ζαλίστικα λίγο
