Κατ αρχήν προσωπική μου γνώμη (όπως όλες και οι υπόλοιπες που θα ακολουθήσουν), είναι ότι το Jimny αποτελεί ένα όχημα μεγάλων συμβιβασμών. Δεν νομίζω ότι υπάρχει ιδιοκτήτης που να μην κάνει έστω και ένα μεγάλο συμβιβασμό. Είναι επίσης και αυτοκίνητο οριακό. Με την έννοια ότι οι άτιμοι γιαπωνέζοι κρατήσαν τις ισορροπίες του αυτοκινήτου παραγωγής οριακά, και το αυτοκίνητο δεν αντέχει σχεδόν καμία παρέμβαση αυτόνομα.
Αρχίζοντας λοιπόν από το μηδέν, βρέθηκα με ένα Jimny 2005 vvt με παλιούς προφυλακτήρες, ενώ κάνω αρκετά χλμ και στο δρόμο. Μετά από 70.000 χλμ όταν πλέον και τα εκτός δρόμου χιλιόμετρα αρχισαν να είναι μή παιδιάστικα, θεωρώντας ότι είχα μάθει 70-80% του αυτοκινήτου, άλλαξα ανάρτηση και λάστιχα.
Ψήλωσα το αυτοκίνητο με σκοπό να είναι άνετα τα μεγαλύτερα λάστιχα, αν και αργότερα κατάλαβα ότι είναι ψιλομύθος. Όσο δεν αλλάζει το bump stop, η συμπίεση του ελατηρίου θα βρίσκει το λάστιχο στην ίδια θέση, όσο ύψος και να έχει.
215/75/15 λοιπόν, πρωτογενές BF Goodrich MK2, το οποίο για δύο χρόνια ήταν τίμιο σε διάφορα τεραίν, στεγνα, βρεμένα, λάσπη κλπ, αλλα στον τρίτο χειμώνα άρχισε να με απογοητέυει στο βρεμένο. Στα 2+ αυτά χρόνια, τα λάστιχα έχουν περάσει καθημερινές ταχύτητες άνω των 120χλμ/ω (gps παντα) km/h, αρκετά γρήγορα χωμάτινα/πετρώδη κομμάτια, και έναν 24ωρο αγώνα. Δεν έχει σκιστεί ή στραβώσει το παραμικρό. Στη λάσπη όμως δεν είναι αναγόμωση με τίποτε. Μετράνε οι +2 περίπου ποντοι που παίρνουν τα διαφορικά από το έδαφος, προσωπικά μου αρέσει και το πάτημα παραπάνω. Τόσο που και τα καλοκαιρινά μου Geolandar είναι επίσης 215/75. ΟΜΩΣ το αμαξι έχει γονατίσει σε δύναμη, η 5 μου κρεμάει στο δρόμο με ανηφόρα, και η 2ρα αργή πολλές φορες δε μου αρκεί. Νατος ο συμβιβασμός, για αυτά τα 2 κ@λ@εκατοστα….
Στο θέμα ανάρτηση, έχοντας δοκιμάσει σε διάφορα ύψη μεχρι +6cm ελατήρια από τον Μυρωνίδη, MAD και αμορτισερ Monroe, KYB και Rancho, και έχοντας οδηγήσει ΟΜΕ σετ, και ΟΜΕ με ελατήριο MAD, εχω καταλήξει (προσωπικά) σε ένα ΜΟΝΟ: Rancho 9000xl (ρυθμιζομενο) με MAD +6 ελατήριο. Απλά δεν υπάρχει άλλος. Για όποιον δεν έχει να στάξει 550-600 ευρώ για rancho μπρος πίσω, ας βάλει μόνο μπροστα τα ρυθμιζόμενα, και πίσω ένα ζευγάρι Monroe χοντρομπούκαλα, είναι μια χαρά κι έτσι, και κοστίζει περίπου 400 ο συνδυασμός. 70.000 χλμ έκανα με τα rancho και ακόμη είναι υποδειγματικά.
Μέσα στα πειράματα που έκανα, διαπίστωσα (πληροφοριακά) ότι το εμπρός μαμα ελατήριο γίνεται ένα ωραίο μπιπ πίσω για ψήλωμα + 4-5 περίπου. Μια τετράδα προσθήκες τροχών H&R 3cm ήρθε να δέσει, και συνολικά τα ασφάλτινα χιλιόμετρα είναι πολύ πιο ασφαλή για τις ταχύτητες που πηγαίνω. Ναι τώρα το 215/75 βρίσκει κάποιες φορές σε συμπίεση στις άκρες των θόλων, αλλα τι να κάνουμε. Θα το τσεκάρω στην πορεία.
Μέσα από τα πάθη μου όμως, διαπίστωσα μερικά λάθη και τα μοιράζομαι μαζί σας. Προτού αρχίσω τις καγκουριές με τα ψηλώματα κλπ, έπρεπε να δώ που πονάει η μακροζωία του αμαξιού, μιας και από άποψης 4x4 το jimny είναι από τη μαμά του αυξημένων δυνατοτήτων. MUST είναι η ποδιά του τρανσφερ, και ειδικά τα καινούρια χρειάζονται πατέντες για την προστασία καλωδίων εμπρός και πίσω. Σε διάφορες φάσεις, ενώ φοράω την κλασική τρίγωνη ποδιά από αλουμίνιο, και καλώδια έκοψα, και βάση τράνσφερ έσπασα.
Σύντομα θα αλλάξω την αλουμινένια ποδιά με σιδερένια σαν αυτή.
ΜUST είναι και οι αναπνοες των διαφορικών και γιατι όχι και του κιβωτίου και του τρανσφερ. Κακώς τα έκανα μετά και όχι πρίν. Μεσα στις υπόλοιπες αβαρίες που προέκυψαν ήταν και η αλλαγή των ρουλεμάν του κιβωτίου, καθώς ΕΣΠΑΣΑΝ, (το έχω ξανακούσει και από άλλο vvt κιβώτιο από φίλο μέσα στο φόρουμ) και δεν ξέρω αν είχα μπάσει νερά και στο κιβώτιο μετα από λασποβουτες και ποταμάκια που έχω περασει. Αναπνοές λοιπόν από σπιράλ σωληνάκι για μακροζωία της μετάδοσης.
Κάποια στιγμή μπήκαν πίσω δέστρες οι οποίες δεν τρυπάν το σίδερο, αλλα το αγκαλιάζουν.
Σε κάποια ευκαιρία μπήκαν και μακρύτερα σωληνάκια φρένων, μεταλλικά, τα οποια άλλαξαν το φρενάρισμα ως προς την αμεσότητά του.
Ένα ακόμη πάθος, να αλλάζω ρουλεμάν τροχών συνέχεια ( 3 στον κάθε μπροστά τροχό, 2 στον πίσω δεξιά, και όλα ΠΡΙΝ βάλω προσθήκες τροχών…), λύθηκε χρησιμοποιώντας ναυτικό γράσσο ψηλής θερμοκρασίας στην τοποθέτηση των τελευταίων ρουλεμάν.
Εργάτης 9000 Tmax με σχοινί, με βιδωτή custom βάση, μπαταρία 75άρα και δύο σωστές βιδωτές δέστρες ήταν τελικά αρκετή χρήσιμη προσθήκη, τελείως εντός του προφυλακτήρα, και η πατέντα με την πινακίδα που ανοιγοκλείνει με μεντεσεδάκι, δίνει μια διακριτικότητα, ο οποία το καλοκάιρι όμως θα αλλάξει, γιατί μου δημιουργεί προβλήματα υπερθέρμανσης χώρου όταν λειτουργεί το κλιματισικό και είμαι στην πόλη.
Και βέβαια όταν είμαι τόσες ώρες στο αυτοκίνητο, δεν μπορώ να μην κοιτάξω κάποιες λεπτομέρειες, όπως έναν ΓΕΡΟ τεμπέλη-υποβραχιόνιο, μια βάση για 3 (!) καφέδες, βολτόμετρο, και χειροποίητα πίσω ηχεία made by Kermit αποσπώμενα.
Τελευταία μου προσθήκη 2 Recaro από το Ignis τα οποία με κάποιες πατέντες ταιριαξαν στις βάσεις του jimny και μπήκαν τελικά κουτί. Είναι ΑΚΡΙΒΩΣ το κάθισμα που ήθελα, με τον ίδιο χώρο μεταξύ οδηγού-συνοδηγού για να παίρνω από πίσω ότι χρειάζομαι, έχοντας μια σημαντική πλευρική στήριξη με χαμηλα πλαινά για το εύκολο μπές-βγές.
Τέλος κλείνω περίπου ένα χρόνο και 40.000 χλμ με καύσιμο υγραερίου, με μοναδικό πρόβλημα μια μικρή διαρροή παραφλού από κάποια χαζομάρα την οποία παλεύουμε να τη λύσουμε σχετικά ανέξοδα.
Φέτος έκανε και μία δοκιμή σε αγωνιστικούς ρυθμούς και δανείστηκε μια σειρά φώτα οροφής και φόρεσε terratrip, το οποίο μπήκε σε βολικό σημείο χωρίς να πειράξουμε αερόσακους κλπ, ( οι οποίοι στο vvt είναι αρκετά μανίκι για να βγούν και να ξαναμπούν).
Συνολικά το Jimnακι μετά από δοκιμές προσπάθειες, διατηρεί μια ισσοροπία μεταξύ εντός και εκτός δρόμου βάση του δικού μου στυλ οδήγησης. Εντός, στρίβει, φρενάρει, δεν χοροπηδάει, και εκτός είναι μπιπ, ως ένα βαθμό προστατευμένο, με αυξημένες διαδρομές και αποστάσεις, ικανές για αρκετά πραγματάκια, self-recovered σε βασικά κολλήματα. Σε όλες τις χρήσεις καίει φθηνότερα, και υπάρχει μια τάξη στο εσωτερικό του σε πολύωρη χρήση. Έτσι αποτελεί ένα αμάξι καθημερινό, εκδρομικό, και διασκέδασης, χωρίς να προκαλεί, που διανύει αποστάσεις για να κάνει ένα ενδιαφέρον off road χωρίς να το πολυσκέφτομαι.
Ο μεγάλος συμβιβασμός πλέον είναι η δύναμη, η οποία με τα 215/75 δεν μου φτάνει, αλλά δεν βιάζομαι να βρώ λύση.
Όλες οι αλλαγές-προσθήκες-διορθώσεις-αγγαρίες γίναν στον μηχανικό μου Παναγιώτη Θεοδωρίδη, στη Θεσσαλονίκη, ο οποίος έχει πλέον μια σχέση αγάπης-μίσους με το κόκκινο Jimnaki μου!!
Ελπίζω να βοήθησα αρκετούς που σκέφτονται να παίξουν με το δικό τους, με έναν μπούσουλα για το από πού να αρχίσουν. Η μοναδική συμβουλή μου, πρώτα οδηγήστε μεχρι να το λιώσετε για να καταλάβετε τι έχετε ανάγκη να προσθέσετε.
