Στην Ελλάδα το 2014 αν μιλήσει κανείς για μηχανοκίνητο αθλητισμό, θα αντιμετωπιστεί αμέσως σαν μέλος μιας οικονομικής ελίτ, πειραγμένης και κατιτίς στο μυαλό, που επειδή δεν έχει τι να κάνει τα λεφτά του, τα κάνει «βενζίνες και λάστιχα». Πιο ειδικά στο άκουσμα της λέξης «αγώνες off road» ενας συμπολίτης μας θα σε κοιτάξει με εκφραση απορίας «τι είναι αυτό?», «πού», «ποιοί»,«τι ακριβώς κάνουν» κλπ, μιας και για τους περισσότερους μηχανοκίνητος αθλητισμός στην Ελλάδα είναι μόνο το Acropolis, που το «χάσαμε κι αυτό».
Παρόλα αυτά κάποιοι επιμένουν. Επιμένουν γιατί έχουν το μικρόβιο. Επιμένουν γιατί μόνο με τους αγώνες μπορείς πραγματικά να φτιάξεις ικανά αυτοκίνητα off road. Trophy, Trial, Wild Terrain , Rally Raid, ο καθένας στο ειδος που εκφράζεται και προσανατολίζεται, και διαβάθμιση expert και hobby, μικρά και μεγάλα παιδιά, μικρές και μεγάλες τσέπες.
Τσέπες? Τσέπες τρύπιες. Παράβολα, Δελτία, Μετακινήσεις, Καύσιμα, Διαμονή, Προετοιμασία, Ζημιές,… και οι τρύπες όλο κ μεγαλώνουν.
Νωρίς το 2014 έπεσε στο τραπέζι το πρωτάθλημα Trophy της γειτονικής Βουλγαρίας. Το πήραμε θερμά από την Β.Ελλάδα.
Πρώτος αγώνας στο Kurdzhali έγινε με 14 ελληνικά πληρώματα αν θυμάμαι καλά κ 15 βουλγάρικα, ή κάτι παρόμοιο. Γιορτή. Trophy , RallyRaid και μηχανές όλα εκκίνηση την ίδια μέρα από το ίδιο Bivuac. 400 ευρώ συνολικό κόστος για όλο το πλήρωμα στη Trophy expert (με tracking) από τη στιγμή που ανάψαμε τη μηχανή στη Θεσσαλονίκη μέχρι να γυρίσουμε πίσω(3 διανυκτερεύσεις, φαγητά, insurance, άδεια ημερήσια, παράβολα κλπ).
Αθλητικοί μετανάστες λοιπον.
Γιατί? Επειδή είναι πιο φθηνές οι βενζίνες, τα ξενοδοχεία, κ τα φαγητα εκεί? Και οι εδώ διοργανωτες τι να κάνουν? Μήπως δεν βγαίνουν?
Προσωπικά δεν δίνω δεκάρα για το μέλλον των αγώνων εδώ. Παραθέτω λόγια των βούλγαρων διοργανωτών, τα οποία όταν τα ακούσω από το στόμα των δικών μας θα δώσω δεκάρα, γιατί μέχρι τώρα έδωσα αρκετές δεκάρες, και αντιμετωπίστηκα σαν μια ακόμη παχιά αγελάδα. Λόγια διοργανωτών που επιβεβαιώθηκαν με τις πράξεις τους σε αυτούς τους 5-6 μέχρι τώρα αγώνες που έγιναν μέσα στη χρονιά.
«Μα δεν θα τα βγάλω από τα δικά σας παράβολα τα έξοδά μου. Θα τα βγάλω από τους χορηγούς του αγώνα» (σε κάθε αγώνα υπάρχει τηλεοπτική κάλυψη και ρεπορτάζ, υπάρχει κόσμος στο bivuac, σημαίες στην πόλη ή κάποια εκδήλωση στο κέντρο της με τα αυτοκίνητα εκει, και συνηθίζουν την Κυριακή να βάζουν μια super ειδική με θέαμα δίπλα στο bivuac-αρα δίπλα στην πόλη)
«Αφου φέρνω εγώ κόσμο για μένα, βοηθιέστε κι οι αγωνιζόμενοι να έχετε σπόνσορες, για να μειώσετε τα έξοδα συμμετοχής, και να έρχεστε περισσότεροι» (πέρα από τα bivuac οι ειδικές περνάν από σημεία κοντά σε άσφαλτο, τα οποία προφανώς έχουν διαφημιστεί, γιατί σε κάθε πέρασμα είναι γεμάτα κόσμο)
«Τα δικά μας τρόφυ δεν είναι τόσο σκληρά, και έχουν αρκετή πλοήγηση, αλλά αλλάξαμε λίγο τις διαδρομές, και βάλαμε κάποια πολύ σκληρά κομμάτια για να ευχαριστηθείτε κ εσείς από ελλάδα.» (δλδ αφού κουβαληθήκατε τόσα πληρώματα, θέλουμε να μείνετε ικανοποιημένοι)
«Αυτή η λέσχη κάνει πρώτη φορά αγώνα, και ήρθα για να τους βοηθήσω με την εμπειρία μου, για να έχουν επιτυχία και να συνεχίσουν να έχουν επίσημο αγώνα κάθε χρόνο» (κάτι σαν το ελληνικό «προσπαθώ να βγάλω άχρηστους όλους τους άλλους αγώνες εκτός από το δικό μου»)
«Οι αγώνες είναι μοιρασμένοι παντού, για να μπορούν όλοι να έρχονται σε επαφή με το σπόρ, ειδικά στις κατηγορίες hobby. Τα μεγάλα αγωνιστικά της extreme ξοδεύουν ούτως ή άλλως χρήματα, και έχουν βρεί τρόπους μετακίνησης, οπότε δεν τους δημιουργεί πρόβλημα να ταξιδέψουν λίγο παραπάνω» (εδώ μου έρχεται δυστυχώς το Eλλάδα = Aθήνα&Στερεά Ελλάδα, πόσο γελοίο για το 4χ4 στην ελλάδα, που από τη γραμμή Ιωάννινα μέχρι Ορεστιάδα, υπάρχουν χιλιάδες οδηγοί offroad με άπειρα χιλιόμετρα terrain να οδηγούν τα οχήματά τους, και όχι για να τα παρκάρουν σε ένα βολικό πεζοδρόμιο και να τα γυαλίζουν κάθε λίγο…)
«Εδώ τρέχουμε τρόφυ, δεν κάνουμε λογιστική όπως κάνετε στην ελλάδα, για να παίζουμε με τα λεπτά των ποινών πίσω από τις πορτες….(ουδέν σχόλιο)
Θα μπορούσα να γράφω αρκετά ακόμη για την Αγωνιστική μας μετανάστευση. Οι λέσχες της Β.Ελλάδας δεν κάνουν πλέον αγώνες, αλλά βόλτες extreme, που οργανώνονται πολλές φορές από καινούρια άτομα, με όρεξη, και μακριά από τις αναποδιές που βρίσκουν μπροστά τους από διάφορους «εχθρούς». Έλεος να υπάρχουν εχθροί σε ένα τόσο αλληλέγγυο σπόρ…. Εμείς αφού δεν μας κράτησε κανείς ως παχιές αγελάδες, ταξιδέψαμε εκτός, σε χέρια που νοιάζονται να μας κρατήσουν. Και το μήνυμα το στείλαμε ήδη. «Εχόμαστε εδώ, και του χρόνου ετοιμάζονται άλλα πόσα αυτοκίνητα να τρέξουν στο πρωτάθλημά σας, επειδή βαρέθήκαμε όλα αυτά που γίνονται στην Ελλάδα. Αν δούμε τα ίδια, πρωταθλήματα υπάρχουν και άλλα, Αλβανία, Σκόπια, Σερβία, Τουρκία…» Το είπαμε με χαμόγελο. Εισπράξαμε πίσω χαμόγελο.
Τα λόγια δεν έχουν σημασία, Οι πράξεις έχουν.
Χ.Μ.