Κυριακή πρωί επιστρέφουμε στο Ναύπλιο για πρωινό. Δίπλα από το σημείο εκκίνησης βλέπουμε σιγά σιγά τα θηρία να έρχονται! Οι συμμετοχές 40 στο σύνολο με διάφορα μοντέλα. Κυρίαρχη οι ομάδα από την πάτρα με 6 Lada Niva ενώ και αρκετοί γνωστοί στον τετρακίνητο χώρο δίνουν το παρόν με πιο εντυπωσιακά…το Wrangler του Σταύρου Καραφωτιά και το team του Γιάννη Αθανασίου με ένα Defender 110 και ένα 90. Τέσσερα jimny σύνολο και μερικά Suv που συμπλήρωσαν τον αριθμό.
Δεν λοίπουν και διάφορα πλακατζίδικα μπλουζάκια...
Δίνονται τα αυτοκόλλητα και τα νούμερα συμμετοχής. Εμείς έχουμε το νούμερο 10 με ένα C-RV, έξι Niva και ένα Defender 90 από το Ναύπλιο να προηγούνται.
Αφού έγιναν τα τυπικά δόθηκαν οι οδηγίες στους αγωνιζόμενους και ο αγώνας ξεκινάει. Κάναμε κάποια χιλιόμετρα σε άσφαλτο κατευθυνόμενοι προς Άργος προτού πατήσουμε σε χώμα και κάπου περάσαμε ένα Niva και το Defender.
Αρκετά γρήγορο το ξεκίνημα και είχαμε το πλεονέκτημα με τα Α/Τ ελαστικά απέναντι στους υπόλοιπους με τα Μ/Τ. Δυστυχώς επί μια εβδομάδα πριν είχε απίστευτο ήλιο και ζέστη οπότε που ελπίδες για λάσπη…Πολύ πέτρα και στο Ναύπλιο οπότε ταρακούνημα και χτυπήματα συνέχεια ευχαριστημένος που οι αναρτήσεις δουλεύουν ακόμη στην εντέλεια. Ο συνοδηγός μου διαβάζει γρήγορα το roadbook με τη βοήθεια του gps και προλαβαίνουμε άλλα τρία Niva τα οποία έχουν κολλήσει πίσω από το C-RV σε ένα κάπως απαιτητικό και στενό πέρασμα.
Καλώς σε κάποια σημεία κάνει στην άκρη και ένας ένας περνάμε. Στην πορεία περνάμε και το ένα Niva ενώ οι άλλοι δύο αρχίζουν ένα γρήγορο ρυθμό με εμάς από πίσω να τους πιέζουμε, τα οποία με τα Μ/Τ σηκώνουν την απίστευτη σκόνη νομίζοντας ότι έπεσε ομίχλη με ντάλα ήλιο! Χώρια δε τις πέτρες και ότι άλλο έβρισκαν στο διάβα τους που πετούσαν προς το μέρος μας. Μετά από λίγο με ενημερώνει ο συνοδηγός μου πως πλησιάζουμε στο Πρώτο ΣΕΧ…Πως? Ο ιδανικός χρόνος είναι 1 ώρα και εμείς στα 35 λεπτά είμαστε εκεί!!!!! Σταματάμε λοιπόν και περιμένουμε να περάσει ο χρόνος μας για να μη φάμε το καπέλο της προάφιξης.
Όσο περιμένουμε κάνουμε γνωριμίες με τα παιδιά από την πάτρα όπου βρίσκω και ένα συγχωριανό…στο περίπου. Από Βέροια το παιδί και έμπλεξε με αυτούς τους τρελούς! Δυστυχώς μας προλαβαίνουν οι άλλοι και μπαίνουν μπροστά μας για να περάσουν στο χρόνο τους.
Ξεκινάμε για το δεύτερο ΣΕΧ όπου πριν πατήσουμε χώμα μεσολαβούν περίπου 14 χιλιόμετρα άσφαλτο. Μέση ωριαία ταχύτητα σύμφωνα με το gps 147,3 χλμ/ώρα!!!! Μόλις πατάμε χώμα αρχίζει και η πρώτη regularite δοκιμασία που είναι μια ανάβαση με μέση ωριαία 25 χλμ/ώρα. Μπορεί να γίνει και πιο γρήγορα αλλά εμείς πάμε με το gps οπότε δεν έχουμε πρόβλημα.
Αμέσως μετά το Defender κάνει μια λάθος στροφή και το περνάμε συνεχίζοντας σφαιράτοι για το 2ο ΣΕΧ. Προλαβαίνουμε πάλι τα Niva σιγά σιγά και περνάμε τα τρία όπως και το C-RV, ενώ μόλις βλέπουμε και τα άλλα δύο φτάνουμε στο 2ο ΣΕΧ μέσα σε 35 περίπου λεπτά πάλι!
Αναμονή λοιπόν να περάσει ο χρόνος και καταλαβαίνουμε πως οι μέσες ωριαίες είναι πολύ μικρές. Οι πατρινοί προσπαθούν μέσω των VHF να βοηθήσουν τον έκτο δικό τους με το νούμερο 8 να βρει τη διαδρομή καθώς χάθηκε από την πρώτη στροφή!!! Απειρία μας λένε και είναι και με ξένο αμάξι…
Άντε ξανά από την αρχή με το C-RV και όλους τους υπόλοιπους μπροστά μας. Μετά από πέντε τουλίπες στο 1ο ΣΕΔ είναι και η δοκιμασία προσανατολισμού. 50 μέτρα από την κόκκινη πινακίδα βρίσκεται το καρτελάκι με το νούμερό μας. Άλλοι πάνε βόρεια άλλοι ανατολικά και δυτικά, το δικό μας είναι νότια και δεν το βρίσκουμε με τίποτα. Ευτυχώς το βρήκε ένα άλλο πλήρωμα και ήταν και το δικό μας μαζί.
Τέρμα τα γκάζια, το jimny ολισθαίνει συνεχώς πάνω στο χαλίκι αλλά η τετρακίνηση είναι σωτήρια. Απίστευτα κρατήματα!
Περνάμε το C-RV και τα τέσσερα Niva και κολλάμε πίσω από τον πέμπτο όπου ξεκινάμε ένα φρενήρη ρυθμό. Πέτρες ξύλα και κοτρόνια ολόκληρα πετάγονται από τα λάστιχά του αλλά εμείς εκεί…
Φτάνουμε στο 3ο ΣΕΧ με 20 λεπτά προπορεία από το χρόνο μας και φυσικά…περιμένουμε.
Φτάνουν και άλλα δύο Niva ενώ οι άλλοι δεν φαίνονται. ‘Ρε φίλε, τσουρέλια το πας το jimny’ μου λέει το παιδί από την Βέροια! Όπως περιμένουμε χαζεύουμε τη μυκηναϊκή γέφυρα η οποία έχει ξαναχτιστεί από πάνω ενώ φτάνουν και τα άλλα δύο Niva με το C-RV. Ξεκινάνε μετά από λίγο μέσα στο χρόνο τους ενώ το νούμερο 6 και το Defender με το 9 δεν φαίνονται. Εμείς ελπίζουμε να αργήσουν αλλά μόλις παίρνουμε θέση για να περάσουμε το ΣΕΧ να σου έρχονται σβουριχτοί! Το 9 περνάει ακριβώς στο χρόνο του αλλά το 6 έχει τρία λεπτά ποινή.
Μετά από κάμποσα πάλι χιλιόμετρα άσφαλτο, στην οποία είχε αρκετή κίνηση, αρχίζει και η δεύτερη regularite με μέση ωριαία αυτή τη φορά 30 χλμ/ώρα. Το gps κάμει πάλι το θαύμα του! Σε αυτό το σημείο βρήκαμε και τη μοναδική λάσπη της διαδρομής. Η μέση ωριαία έπαιζε από 19 μέχρι 47 αλλά στο τέλος τα καταφέραμε.
Ένα λάθος στην οργάνωση όπου τα αυτοκίνητα που φεύγανε από τη δοκιμασία διασταυρωνόντουσαν με αυτά που πηγαίνανε σε ένα πολύ στενό παραλιακό δρόμο με ότι συνέπεια αυτό έχει. Συνεχίσαμε μέσα από λίγη άμμο, περάσαμε το 3ο ΣΕΔ και εν συνεχεία από άσφαλτο φτάσαμε στο 4 ΣΕΧ.
Και ο πλοηγός μου
‘Ρε παιδιά δεν έχουμε υπογραφή στο 2ο ΣΕΔ’! Κάποιος λέει ότι ήταν ένας τύπος που έκανε σε όλους νόημα να περάσουν οπότε κανείς δεν έχει.
Στο 5ο και τελευταίο ΣΕΧ ξεκινάμε με πιο φρενήρη ρυθμό καθώς δεν έχει συγκεκριμένο χρόνο ολοκλήρωσης και εγώ νομίζω, λάθος όπως αποδείχθηκε, πως θα μετρήσει ο καλύτερος χρόνος. Μέσα στη βιασύνη μας, λάθος του roadbook, κανείς δεν ξέρει, 15 τουλίπες πριν το τέλος χαθήκαμε και αντί για δεξιά που έλεγε η πινακίδα προς Αγία μαρίνα στρίψαμε αριστερά όπως έλεγε το roadbook. Μετά από λίγο καταλαβαίνουμε πως κάναμε λάθος και με το που γυρνάμε να σου το Niva με το Νο 6 και το Defender με το 9 να μας λένε πως από εδώ καλά πάμε…Πάλι αναστροφή και αφού είμαστε σίγουροι πως χάσαμε τον κανονικό δρόμο ο συνοδηγός μου γυρίζει δύο σελίδες και βλέπουμε πως πρέπει να βγούμε στον κεντρικό για Ναύπλιο. Αφού ρωτήσαμε ένα ντόπιο βγήκαμε στον κεντρικό σίγουροι για την επιτυχία μας.
Κάπου προς τον τερματισμό ρωτάω ‘Το ΣΕΔ 4 το περάσαμε?’ ‘Όχι’ η απάντηση του συνοδηγού μου, ‘δεν έχει’…’Σίγουρα?’…’Ναι ρε’…Αφού νόμιζα πως έπρεπε να τερματίσουμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα δεν το δίνω σημασία και πάμε στον τερματισμό. Αφού υπογράφουν στο φύλλο της διαδρομής και το ΣΕΧ 5 και κατεβαίνουμε από το αμάξι τα παιδιά από το άλλο Niva μας λένε τα κακά μαντάτα…’Χάσαμε το 4ο ΣΕΔ’!!! Και τώρα? Τίποτα παρά περιμένουμε να δούμε την τελική κατάταξη όπου αναμένουμε κάτι καλλίτερο από το τέλος καθώς και να έχουν μπερδευτεί και άλλοι και να το χάσανε…’Το Defender που πήγε?’ ‘Να πάρει το ΣΕΔ’!!!
Σιγά σιγά τα αυτοκίνητα τερματίζουν και καθώς περιμένουμε να ανακοινωθούν τα αποτελέσματα πίνουμε ένα ουζάκι και βολτάρουμε στην παραλία.
Πίσω πάλι και ακούμε τα αποτελέσματα. Δόθηκαν βραβεία στην Τρίτη, δεύτερη και πρώτη ομάδα,
το τρίτο, δεύτερο και πρώτο Suv, το οποίο ήταν το γνωστό C-RV που μας ταλαιπώρησε λίγο, στο πρώτο Suzuki,
στο τρίτο, δεύτερο και πρώτο πλήρωμα της γενικής κατάταξης
καθώς και στο γιατρό της οργάνωσης ο οποίος αγωνίστηκε ταυτόχρονα!!!
Εμείς…πονεμένη ιστορία αφού χάσαμε τη δεύτερη θέση μέσα από τα χέρια μας…12 βαθμούς ποινής ο πρώτος, 16 ο δεύτερος, 514 εμείς εκ των οποίων οι 500 από το χαμένο ΣΕΔ…Το Defender που γύρισε να πάρει το ΣΕΔ βγήκε 2ο!!!
Τέλος καλό πάντως όλα καλά αφού ήταν και ο δεύτερος παρόμοιος αγώνας στον οποίο συμμετείχαμε και ξεκινάει η επιστροφή για Καλαμάτα. Οι δύο ώρες της διαδρομής προσφέρθηκαν για απολογισμό και εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων ούτως ώστε να μην ξανακάνουμε τα ίδια λάθη την επόμενη φορά. Ραντεβού λοιπόν στο trail ride της Καλαμάτα στις 14 Νοέμβρη…
