Βασικά μου ήταν τελείως άχρηστα καθώς σε ζόρικη ομίχλη, άναβα τα μεσαία και τα γύριζα τέρμα κάτω απο το αντίστοιχο περιστροφικό διακοπτάκι στο αριστερό μας χέρι.
Έκανα όμως την εξής ιστορική
ανακάλυψη, καθώς τα είχα ξεκουμπώσει και τα είχα αφήσει συνδεδεμένα-αναμένα και τα περιεργαζόμουνα, είδα ότι η δέσμη του όταν τα γύριζες ανάποδα χτύπαγε στο θεό! Βingo!
Ρε λές να βάλω τούτα για να χτυπάνε μέχρι πάνω σε εκείνες τις ανηφόρες καρφιά που δεν έφτανε η μεγάλη σκάλα σαν αυτή...
Όταν έφτανες βράδυ σε κάτι τέτοια η μεγάλη σκάλα δεν έφτανε μέχρι την κορυφή της, και αν είχε ξεμήνει καμιά γελαδίτσα την έβαψες, ή που την σμπρώχνεις, ή που σταματάς στα μισά... όχι ότι καλύτερο...!
Πως τα βάζουμε όμως?
έκοψα το κομμάτι του βλέπετε να λείπει απο τις μαμά βάσεις..
γύρισμα στη μέγγενη και περαστή βιδούλα με παξιμάδακι, τρύπημα στην πάνω μεριά του κεντρικού αεραγογού και μπήκαν!
χρειάστικε κόψιμο και το πλαστικό σιτάκι 7-8 πόντους απο κάθε μεριά.
και έτοιμα περασμένα..
Αν δεν θέλετε να κάνετε ηλίθιες πατέντες σαν τη δική μου
και να ξυπνάτε ότι πτηνό υπάρχει πάνω στα δέντρα το βράδυ στο βουνό και θέλετε επίσης να παραμήνουν ομίχλης τα προβολάκια ομίχλης, τότε..
Αντί για την πάνω μεριά του αεραγωγού κάνετε τις τρύπες στις πλαινές μεριές του και δεν δίνετε τόσο μεγάλη γωνία στο λαμάκι-μαμά βάση.
