Μέχρι να μας φύγει το jet lag να πούμε τουλάχιστον από που περάσαμε για όσους δεν μπόρεσαν να έρθουν .
Παρασκευή φτάσαμε αργά μετά από μάχη με βενζινάδικα και ψησταριές στον Πλάτανο . Τα δωμάτια ευτυχώς σουπερ , ενας τυχερός είχε και σβησμένο τζάκι
. Πρωι μας βρίσκει ο Αλέξης και ο Αντώνης που έχει την δική του μάχη επίσης με βενζινάδικα και αναχωρούμε για Ανω Χώρα. Βρίσκουμε ασφαλτο στην θέση ωραίου χωματόδρομου αλλά δεν πτοούμαστε και κοντά στην Ανω Χώρα πέφτουμε σε διάνοιξη δρόμων από υλοτόμους όπου και γίνεται η πρώτη απόπειρα για 4χ4 , ενώ μετά από πολύ ψάξε ενώνουμε δρόμους .
Στην Ανω Χώρα μας υποδέχονται με κλαρίνα , λουκάνικα και τσίπουρο , κάποια παιδια εχουν προχωρήσει και η πρώτη ομάδα δίνει στην δεύτερη μέσα από τούφες καπνού λουκάνικα και το κέφι αρχίζει .
Αναχωρούμε με νέες δυνάμεις και φεύγουεμ για τον στόχο μας που είναι το Τρίστενο στην δυτική πλαγιά των Βαρδουσίων . Η διαδρομή μας περνά από την μισή Ορεινή Ναυπακτεία . Περνάμε από γνωστούς δρόμους που είχαμε κάνει πέρυσι (τελικά) και βρίσκουμε στην θέση των πεσμένων δέντρων τα ιχνη απο μπουλντόζες. Βρίσκουμε όμως και μια μικρή όαση πάνω από την Ελατού με συνεχή εμπόδια (ΦΟΤΟ ΒΑΛΤΕΕΕΕΕ) και πεσμένους δρόμους που τελικά δεν μας πάνε πουθενά και χάνουμε πολύτιμο χρόνο . Το πρώτο κόλλημα δεν αργεί , αλλά περνάμε ανέπαφοι .
Μπαίνουμε στο κυρίως θέμα και η διαδρομή αν και δεν έχει αρκετή λάσπη και ο δρόμος δεν έχει ακόμα γεμίσει νεροφαγώματα μας ανταμοίβει με μικρούς λασπόλακκους και απίστευτο θέαμα. Προχωράμε από Ελατού πρός Κερασιές και φτάνουμε στο διάσελο , απ τη μια μεριά τα Βαρδούσια και απ την αλλη η Ορεινή Ναυπακτεία. Ο χρόνςο δεν ειναι όμως αρκετός και δεν φτάνουμε τελικά Τρίστενο. Μετά από αναζήτηση χώρου αποφασίζουμε κατασκήνωση σε κορυφή που σε άλλες συνθήκες θα μας είχε κοστίσει τον βραδυνό μας ύπνο αφού δεν είχε καμία προφύλαξη . Με την ελπίδα να μην φυσήξει στήνουμε και βάζουμε μπρός τους μπουφέδες . Για το τι είχαν οι μπουφέδες και τα λοιπά πιπεράτα και παραλειπόμενα θα τα πούνε και οι άλλοι πιστεύω . Πάντως από τις 8 μέχρι τις 12 φάγαμε ήπιαμε και 4 φορές κοντέψαμε να γίνουμε παρανάλωμα
.
Κυριακή και αναχώρηση με όνειρα σε ονειρικό τοπίο. Από Τρίστενο και Αρτοτίνα περνάμε στα 1700μ και πέφτουμε μετά από γνωστή και μη εξαιρετέα διαδρομή απίστευτης ομορφιάς στον Αθανάσιο Διάκο . Στον δρόμο συναντούμε τον Θανάση απ την Λιβαδειά , ορειβάτες γνωστούς του Αλέξη και αλλος γνωστούς στυον Αθανάσιο Διάκο όπου και γίνεται το ελα να δεις με την τυροκαυτερή. Ο Αλέξης μας αφήνει για να γυρίσει Πάτρα και εμείς συνεχίζουμε για Παύλιανη αφού πρώτα ανοιγουεμ δρόμους , περνάμε από παλιές και νέες παιδικές χαρές και καταφέρνουμε να κάτσουμε σχεδόν 1 ώρα κολλημένοι σε βάλτο .
Παύλιανη , καφές και τίλιο , και αναχώρηση για Αθήνα που φτάνουμε ενώ ψιλοβρέχει και αναρωτιόμαστε αν έβρεξε τελικά εδώ και κατα πόσο θα μπορούσαμε να κάνουμε 4χ4 στην Γλυφάδα .
Μετά από 700+ χιλιόμετρα , τα 250+ από αυτά στο χώμα , σε διαδρομές που είχαν απ όλα , από λάσπη , νεροφαγώματα, σκάψιμο , πριόνισμα , κολλήματα φτάνουμε Αθήνα . Και με το όνειρο να ξαναπάμε , αυτή τη φορά λίγο πιό χειμωνιάτικα , λίγο πιό κρύο , λίγο πιό υγρασία .... λίγο χιόνι ίσως ?
Ευχαριστώ όλα τα παιδιά για το ωραίο ΠΣΚ. Για την ευκαιρεία που μου έδωσαν να κάνουμε μαζί μια διαδρομή που πάντα ήθελα να κάνω μαζί με παρέα . Από την Ναύπακτο στην Παύλιανη με μινιμουμ άσφαλτο με όσο το δυνατόν νέες διαδρομές.