Να ευχαριστήσω ολους που συμμετείχαν σε αυτή την εκδρομή για την καλή διάθεση , και την άψογη συνεργασία. Τον Σπύρο για τις μα(ρ)σσελόπιττες , τον Ηλία για την ιδέα του γαλακταμπούρεκου , τον Αλέξη για την υπομονή του μετά το ατύχημα που είχε την Παρασκευή πρίν συναντηθούμε , τον Θοδωρή για την εργαλειοθήκη του , την Μαρία για το ψήσιμο των μα(ρ)σελόπιττων
.
Παρασκευή
Μετά από αρκετές ώρες οδήγησης φτάνουμε Τσαγκαράδα. Στήνουμε βάση στο εκκλησάκι του Αθωνα και μέσα σε μια ώρα μας την πέφτει το πρώτο κοπάδι λύκοι. Ο Θοδωρής βγάζει τα μπιφτέκια και οι λύκοι την κάνουν όπως- όπως . Το δεύτερο κοπάδι απωθείτε με την βοήθεια της Μαρίας και την σάλτσα κιμά , ενώ τα τσακάλια και οι νυφίτσες δεν αντέχουν ούτε λεπτό τα κεφτεδάκια του Ηλία . Ανάβουμε φωτιά και κανπνιζόμαστε αρκετά έτσι ώστε την επόμενη μέρα σε περίπτωση που χάλαγαν τα CB να μπορούμε να εντοπιστούμε άνετα
Σαββάτο
Ξύπνημα απ τα χαράματα , σηκωνόμαστε όλοι στις 5 30 . Ετοιμαζόμαστε για πρωινό και μαζεύουμε τις σκηνές αμέσως . Αφού είμαστε έτοιμοι στις 5 45 θυμόμαστε ότι ο Σπύρος θα έρθει να μας βρεί απ τον Βόλο και αποφασίζουμε να ξανακοιμηθούμε μέχρι της 10 , οπότε ξαναστήνουμε . Στις 10 επιτέλους έρχεται ο Σπύρος και εκείνη την στιγμή σηκωνόμαστε όλοι , ξανατρώμε , αυγά με μέικον , μανιτάρια που μόλις έχουμε κόψει , μπιφτέκα , παριζάκια , τσαι του βουνού με μέλι και παγωτό με κεράσακι γλυκό.
Στις 12 φεύγουμε επιτέλους και αρχίζουμε τη διαδρομή. Στο δρόμο ανακαλύπτουμε ότι οι χάρτες γνωστής εταιρείας θέλουν αναβάθμιση οπότε και αποφασίζουμε να βοηθήσουμε με το να εξερευνήσουμε δασικούς δρόμους της περιοχής .Αρκετές προσπάθειες βαίνουν άκαρπες και είναι και πλέον 2 το μεσημέρι οπότε επισκεπτόμαστε γνωστή διαδρομή που στην πρώτη εκδρομή του Συλλόγου στην περιοχή οι συμμετέχοντες είχαν αναφωνήσει ...Πάνο περιηγητική είναι αυτό ? .....Περνάμε σχετικά εύκολα απο τα εμπόδια που δεν είχαμε κάνει τότε και προχωρούμε σε παιδκή χαρά και άλλα τέτοια .
Ο Θοδωρής θέλει όμως να κάνει μπάνιο σε παραλία . Ο Ηλίας φωνάζει στο CB το αλησμόνητο ........ΘΕΛΩ ΓΑΛΑΚΤΟΜΠΟΫΡΕΚΟ.... που θα μας κυνηγάει για 2 μέρες . Μετά από αρκετή ώρα και ενώ έχει φτάσει 7 το βράδυ καταλήγουμε στο τέρμα του Πηλίου , σε γνωστή παραλία από το καλοκαίρι και με το που φτάνουμε μας υποδέχεται ο γυναικείος συνεταιρισμός Πουρίου με μα(ρ)σελόπιτες με σοκολάτα και μπανάνες. Αργότερα καταλαβαίνουμε ότι ήταν η Μαρία που πολύ ευχαριστούμε για το gourmet γλυκό στιγμής . Βάζουμε μπροστά το Base camp (
) αλλά αρχίζει να βρέχει με αποτέλεσμα οι σκηνές του Θοδωρή και του Σπύρου να αποκτήσουν αρκετή υγρασία , ικανή για να κάνουν μπάνιο και να ψήσουν και τα κάστανα που είχαμε μαζέψει . Στήνεται τέντα και η τροφοδοσία (βλέπε Σπύρος) βγάζει λουκάνικα που γίνονται ανάρπαστα . Καταναλώνεται φαγητό που αντιστοιχεί σε 12 νοματέους και ολίγον τσίπουρο και κατά τις 2 έχει κοιμηθεί και ο τελευταίος. Λύκοι λόγω της πολυκοσμίας από γάτες δεν εμφανίστηκαν , σκεφτόμαστε σοβαρά στην επόμενη εκδρομή να πάρουμε ένα τσούρμο γάτες για να παίξουν τον ρόλο του σκουπιδιάρη και του αντιλυκικού.
Η παραλία με την καταιγίδα και το κύμα να σπάει μας νανουρίζουν . Στην σκηνή μου επικρατεί ησυχία που αυτή την φορά δεν διέκοψε το γνωστό .....Πάνοοοοο να σε ρωτήσω κάτι ?....που ακουγέται συνήθως από διπλανή σκηνή . Αιτία η έλλειψη του Λύκου , του κακού του Λύκου του δικού μας .
Κυριακή
Σηκωνόμαστε κατά τις 830 ο πρώτος και 10 ο τελευταίος , φαγητό πάλι μια απ τα ίδια . Αυτή η κατάσταση πρέπει να ελεγχθεί . Διαβίωση και φαγητό μέχρι τα μπούνια δεν συμβαδίζει την άλλη φορά θα πάμε χωρίς προμήθειες και θα τρώμε ότι μας προσφέρει η φύση . Λυκάκια , αγριογούρουνα και μανοτάρια είναι αρκετά. Κατά τις 12 αφού έχουμε αποθανατίσει τα πάντα και ο Θοδωρής έχει βγάλει 400 φοτο προχωράμε πρός Κερασιά με την ελπίδα να μπορέσουμε να φτάσουμε Μαυροβούνι . Η βραδυνή ΒΡΟΧΑ έχει κάνει τους δρόμους μια ατελείωτη τσουλήθρα. ΟΙ εξατμίσεις κάνουν σα πολυβόλα και οι πλαγιολισθήσεις είναι ατέλειωτες. Ο Ηλίας ακούγεται απ το CB να λέει ....αισθάνομαι σαν τον Vatanen..ενώ ο Θοδωρής ενίσταται για την βροχή λάσπης που τρώει και που δεν είναι μπροστά να πατάει φρέσκο. Δρομάκια πολλά και βλέπουμε και ένα που ταιριάζει στο προφίλ μας οπότε βουρ . Μετά από 100μ εμφανίζονται οι πρώτοι βιετκόνγκ κρυμμένοι στις φτέρες , ο Σπύρος τους πετάει ένα κουβά λάσπη με τα νέα BF και συνεχίζουμε λίγο ακόμα αλλά βρίσκουμε λείψανα από δρόμο που δεν έχει τελειώσει και γκρεμούς. Βγαίνουμε και πάλι κεντρικό και συνεχίζουμε μέσα στο εκπληκτικό τοπίο την ανάβαση . Οι οξιές , η λάσπη και το συννεφο που έχει κατέβει χαμηλά έχουν φτιάξει ενα απόκοσμο θέαμα και δεν χορταίνουμε να το βλέπουμε . Μετά από 2 ώρες συνεχούς οδήγησης πηγαίνοντας με όσα είχαμε φτάνουμε κοντά στη Κερασιά . Η ώρα έχει περάσει και δεν μπορούμε να φτάσουμε Μαυροβούνι , αποφασίζουμε να το επαναλάβουμε μια αλλη φορά και να προσεγγίσουμε το Μαυροβούνι απευθείας χωρίς να πιάσουμε Πήλιο. Η επόμενη φορά για μένα θα είναι πολύ σύντομα . Παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής και μετά από καυτερό και ζυγούρι στη γάστρα φτάνουμε Βόλο όπου και αποχωριζόμαστε τον Σπύρο που ακόμα και στο τέλος μας βοηθά να ξελύνουμε τις λάσπες απ τα αυτοκίνητα μας και μας ξεπροβοδίζει απ τα λημέρια του με ρόδια .
Η επιστροφή είναι επεισοδιακή με πολύ βροχή στη Λαμία και γαλακτομπούρεκα
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ στα Καμμένα Βούρλα . Ο Θοδωρής αποτυγχάνει να με κάνει να ξεχάσω το αλυσοπρίονο στο αμάξι του και μια ακόμη εκδρομή έχει λάβει τέλος. Φορτωσαμε μπαταρίες και φτιαχτήκαμε νομίζω για την επόμενη . Και πάλι ευχαριστώ όλους .