Tόσα ήταν στην εκδρομή. Ευτυχώς ο αριθμός δεν μας γρουσούζεψε και το πρωί της Kυριακής μέχρι τις 9:00 είχαν όλοι μαζευτεί και ξεκινάγαμε για Λαμία και Υπάτη.
Στο δρόμο τα συνηθισμένα pit stop , και βουρ με μέση ωριαία 110 χλμ φτάσαμε κατά τις 1 το μεσημέρι στην Υπάτη όπου και συναντηθήκαμε με το τμήμα Πάτρας.
Αντί να κάνουμε την προκαθορισμένη τρίωρη διαδρομή και αφού συμφώνησαν όλοι (ο Mitsokitsos λόγω Mitsokitsos Junior αποχώρησε
) αρχίζουμε το το ταξίδι προς Καρπενήσι. Στις 1:30 το κονβόι ξεκινά και αρχίζει να ανηφορίζει την Οιτη .
Πολύ σκόνη μας αναγκάζει να κρατούμε αποστάσεις με το πρώτο και τελευταίο αυτοκίνητο να απέχουν πολλές φορές εκατοντάδες μέτρα. Παρόλα αυτά δεν παρουσιάζεται πρόβλημα και αφού περνάμε κατά τις 4 φτάνουμε στον Αθανάσιο Διάκο.
Τα πληρώματα κατεβαίνουν για να ξεμουδιάσουν και ακολουθεί το καθιερωμένο φαγοπότι , και στο τέλος και το φημισμένο σε όλη την Οικουμένη παγωτό Ραβάνη.
Με νέες δυνάμεις αφήνουμε πίσω το πράγματι ωραίο αυτό χωριό , που θα ξαναεπισκεφτούμε άλλη εποχή για να κάνουμε και λίγο πραγματικό 4χ4
. Περνάμε κάτω ακριβώς από την κορυφή Κόρακας 
ατα Βαρδούσια και συνεχίζουμε με όση δύναμη διαθέτουμε προς Γραμμένη οξυά , και με τον καιρό να μας έχει κάνει την χάρη , με βροχή πλέον. Οι συζητήσεις στο Cb και τα PMR λιγοστεύουν και ακούγονται πιά μόνο οδηγίες για κανένα διερχόμενο αυτοκίνητο.
Μέσα στο πουθενά μια κοπελιά με ένα Terios στην άκρη του δρόμου.
Την υιοθετούμε και εκείνη μ ας ακολουθεί και ανταλάσουμε μερικές κουβέντες . Μαθαίνω ότι ανεβαίνει συχνά στο βουνό. Εχει πάει σε πολλά μέρη. Από Πλαστήρα μέχρι Ζήρεια μου είπε. Μάλλον τις αρέσουν οι λιμνες. Μας ακολουθεί μέχρι Μανδρινή εάν θυμάμαι καλά και μετά μόνη της πάλι , χαρά στο κουράγιο της , ξεκινάει για πίσω.
Εμείς πλησιάζουμε τις 12 ώρες στο τιμόνι. Βλέπω κάποιους που δυασανασχετούν. Πάντως όλοι μαζί προχωράμε προς Άμπλιανη . Επιτέλους η άσφαλτος. Κάποιοι κάνουν αστεία , κάποιοι βλέπω είναι έτοιμοι να κοιμηθούν , πάντως ο δρόμος είναι ακόμη στην θέση του και ξεκινάμε για Κρίκελο και Καρπενήσι.
Μετά από τόση ώρα χώμα , περισσότερο από 9 ώρες μπαίνουμε στο Καρπενήσι στις 10 30 και φουλάρουμε βενζίνη για την επόμενη. Η ατμόσφαιρα παρά την κουραστική διαδρομή είναι άνετη.
Οι μισοί πάνε στα ξενοδοχεία και οι άλλοι για σκηνή. Περνώντας αργότερα το βράδυ βλέπω την κατασκήνωση και αναρωτιέμαι για τη μέση μου και εάν θα την άντεχε την υγρασία. Συνάντηση στη ταβέρνα κατά τις 11 30 και όσοι πιστοί-πεινασμένοι προσέλθειτε. Εγώ την κάνω για γνώριμα μέρη , με καρυδόπιττα και γαλακτομπούρεκο
. Κατά τις 2 00 το πρωί τρώω χορτόπιττα αφού έχω σχεδόν ξυπνήσει τον ταβερνιάρη. Μιαμ , καλό ήταν.
Η Κυριακή είναι η ημέρα του Πανταβρέχει , τουλάχιστον αυτό ήταν σωστά προκαθορισμένο και έτσι με το πάσο μας , νωχελικά θα έλεγε κανείς , τρώμε πρωινό . Κάποιοι έμαθα έφαγαν στις 8 το πρωί. Κάποιοι στις 10 . Πάντως όλοι μαζευτήκαμε στις 1100 στην διασταύρωση στον κεντρικό δρόμο και τα είπαμε πρίν ξεκινήσουμε. Τα πληρώματα έδειχναν ξανανιωμένα ειδικά μετά τον 3 καφέ
, οπότε και ξεκινήσαμε την Κυριακάτικη διαδρομή. Ανάβαση λοιπόν της Καλιακούδας και στην κορυφή μας περίμενε καταπληκτικής ομορφιάς θέα με το χωριό Δολιανά , την είσοδο του Πάνταβρέχει , στους πρόποδες του βουνού. Η κατάβαση δυσκόλεψε ελάχιστα, ίσως και εδώ να πρέπει να έρθουμε με τις πρώτες βροχές , όχι αργότερα , για να βάλουμε και λίγο 4χ4. Ο Andreasjmn την ώρα που κατεβαίνουμε με παίρνει τηλ για δεύτερη φορά και μου αναφέρει ότι θέλει να κάνει την διαδρομή με αντίθετη φορά. Ανδρέα πές μου πότε και θα την κάνουμε μαζί. Θα πάμε και σε κάποια άλλα μέρη που δυστυχώς δεν είχαμε την ευκαιρεία να πάμε το Σάββατο .
Στους πρόποδες δίπλα στα Δολιανά ,το φαράγγι του Κρικελοπόταμου .Ανάμεσα στην Καλιακούδα και το Πλατανάκι η φύση έχει φτιάξει ενα από τα ωραιότερα μέρη στην Ελλάδα . Το τι επακολούθησε μπορείτε να το δείτε καλύτερα στις φοτο στο gallery καθώς η ομορφιά του φαραγγιού δεν μπορεί να αποτυπωθεί με λόγια. Πάντως το παιχνίδι και το μπάνιο δεν έλλειψαν. Ουτε βεβαίως οι αγώνες για κολύμπι ενάντια στο δυνατό ρεύμα του ποταμού όπου ο Kadim στέφθηκε νικητής και κέρδισε επάξια το τίτλο του καλύτερου σολωμού
. Δημήτρη το Σαββάτο θα τα πούμε στο beach party θέλω ρεβάνς.
Δύο ημέρες τελειώνουν . Οι φίλοι από την Πάτρα παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής , τους ευχαριστώ όλους και ιδιαίτερα τον φίλο Καννά που είπε ότι θα βοηθησει και πραγματι υπερέβαλλε ευατόν .
Οι υπόλοιποι από Ροσκά ,Καμπιά ,Αγιος Χαράλαμπο , Σκιοπιά , Δομνίστα φτάνουμε στο Κρίκελο. Συνιστώ ανεπιφύλακτα την ταβέρνα Αντιγόνη. Ο Hadi είχε δίκιο. Τι φαγητό ήταν αυτό; Σαν μωρά παιδιά έκαναν όλοι. Λες και δεν είχαμε ξαναφάει την προηγούμενη εβδομάδα και μου κάνει εντύπωση που έμειναν μελιτζάνες παπουτσάκια και για άλλους πελάτες. Το Αθηναικό Τeam δίνει τα ρέστα του και παίρνει το αίμα του πίσω καταβροχθίζοντας τον άμπακο και στο τέλος και τα λουκούμια που είχαν φέρει τα παιδιά από την Πάτρα.
Κρίκελο –Αθήνα με καφέ στα Καμμένα Βούρλα. Στις 1200 ξεκινάμε για Αθήνα . Στις 1 30 είμαι Χολαργό . Μα καλά πότε έφτασα ; Οι τελευταίες ώρες λόγω νύστας και κούρασης έχουν περάσει και δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτε. Μην με ρωτήσετε τι ήπια στα Καμμένα Βούρλα το μόνον που θυμάμμαι είναι ότι ο Χάρις έφαγε λουκουμάδες .
Αιγινα η επόμενη εκδρομή του Συλλόγου και με το κωδικο η Κορυφή των Κυνηγών. ΜΙκρές διαδρομές , με λίγη πέτρα είναι η αλήθεια , πολυ καλό έως τέλειο φαγητό και μπάνιο. Ετοιμαστείτε !!!
