από ALEX_PAS » Πέμ Μάιος 25, 2006 1:18 pm
Ένας administrator αποφασίζει να πάει κρουαζιέρα στην Καραϊβική.
>
> Δυστυχώς όμως το πλοίο του βουλιάζει και σώζεται μόνο αυτός.
> Κολυμπώντας φτάνει σ'ένα ακατοίκητο νησί. Δεν υπάρχει ψυχή. Μονάχα
> μπανάνες και καρύδες.
>
> Αφού πέρασαν τέσσερις μήνες κι ενώ ήταν ξαπλωμένος στην παραλία,
> κουρασμένος κι απελπισμένος, βλέπει μια βάρκα και μες τη βάρκα την πιο
> όμορφη και
πιο
> αισθησιακή γυναίκα που είχε δει στη ζωή του, να τραβάει κουπί προς το
> μέρος του. Την ρώτησε από πού έρχεται και πώς έφθασε στο νησί.
>
> "Έρχομαι από την άλλη πλευρά του νησιού", του είπε εκείνη, "βρέθηκα
στο
> νησί
> όταν βούλιαξε το πλοίο μου". "Ήσουν πολύ τυχερή που είχες βάρκα" της
είπε.
> "Α, τη βάρκα, την έφτιαξα με υλικά που βρήκα στο νησί. Τα κουπιά είναι
> κλαδιά από καουτσουκόδενδρο, έπλεξα το σκελετό με κλαδιά από φοίνικα
και
> την
> καρίνα και την κουπαστή από ευκάλυπτο. "Μα είναι αδύνατο", ψέλλισε ο
> administrator, "να κάνεις κάτι τέτοιο χωρίς εργαλεία". "Α, αυτό δεν
ήταν
> πρόβλημα. Στην άλλη πλευρά του νησιού υπάρχει ένα στρώμα από ένα
> προσχωσιγενές πέτρωμα. Παρατήρησα ότι αν το ανάψω και το φέρω σε μια
> συγκεκριμένη θερμοκρασία μετατρέπεται σε ένα ελατό και σφυρηλατήσιμο
> μέταλλο. Το χρησιμοποίησα για να φτιάξω τα εργαλεία και αυτά για να
> προμηθευτώ και να επεξεργαστώ τα υλικά για τη βάρκα".
>
> Ο administrator τα έχασε. "Έλα πάμε μέχρι το μέρος που κατοικώ;" είπε
η
> γυναίκα. Έτσι ύστερα από λίγα λεπτά προσέγγισαν ένα μικρό μώλο και με
> επιδεξιότητα έμπειρου ναύτη η γυναίκα έδεσε τη βάρκα με ένα σχοινί από
> κάνναβη ενώ ο administrator λίγο ήθελε για να χάσει την ισορροπία του
και
> να
> βρεθεί στη θάλασσα από την έκπληξη. Αποβιβάστηκαν και ακολούθησαν ένα
> μονοπάτι καμωμένο από πέτρα που έβγαζε σε μια υπέροχη έπαυλη
χρωματισμένη
> σε
> λευκό και γαλάζιο. Μόλις μπήκαν η γυναίκα είπε: "δεν είναι και τίποτα
> σπουδαίο αλλά εγώ το λέω σπίτι. Γιατί δεν καθόμαστε να πιούμε κάτι;"
>
> "Α, όχι ευχαριστώ. Δεν μπορώ άλλο το γάλα καρύδας". "Όχι και γάλα
καρύδας.
> Έχω έναν αποστακτήρα. Τι θα έλεγες για μία πινακολάδα;"
> Προσπαθώντας να κρύψει την ολοένα και μεγαλύτερη έκπληξή του, ο
> administrator δέχτηκε ευχαρίστως. Αφού κουβέντιασαν και διηγήθηκε ο
> καθένας την ιστορία του η γυναίκα είπε προκλητικά: "Πάω να φορέσω κάτι
> πιο
άνετο.
>
> Γιατί δεν πας να κάνεις ένα μπανάκι και να ξυριστείς; Έχει ένα ξυράφι
μέσα
> στο ντουλάπι." Χωρίς να κάνει άλλες ερωτήσεις, πηγαίνει στο λουτρό
όπου
> εκτός από μπανιέρα και ντους βρίσκει ένα ξυράφι με οστέινο χερούλι και
δύο
> στιλβωμένες επιφάνειες από σμύριδα για λεπίδα. "Αυτή η γυναίκα είναι
> απίθανη, καταπληκτική. Ποιος ξέρει ποια θα είναι η επόμενη έκπληξη που
μου
> επιφυλάσσει", σκέφτηκε.
>
> Όταν επέστρεψε βρήκε τη γυναίκα ξαπλωμένη στον καναπέ, μη φορώντας
τίποτε
> άλλο εκτός από λουλούδια τοποθετημένα στα στρατηγικά σημεία και
ένοιωσε να
> αναδίδεται στο χώρο μια υπέροχη ευωδιά από γαρδένια. Τον προσκάλεσε να
> καθήσει δίπλα της. "Πες μου" άρχισε να λέει αυτή, προσεγγίζοντας τον
> administrator, "μένουμε σε αυτό τον τόπο πολύ καιρό. Εσύ ήσουν μόνος
κι
> εγώ
> μόνη. Είμαι σίγουρη πως υπάρχει κάτι που θα ήθελες να κάνεις τώρα και
που
> δεν μπόρεσες να κάνεις όλους αυτούς τους μήνες. Ε, τώρα μπορείς......"
και
> τα μάτια της έλαμπαν σαν να'βγαζαν σπίθες.
>
> Ο administrator δεν μπορούσε να πιστέψει τα λόγια της. Η καρδιά του
άρχισε
> να χτυπά δυνατά και ψέλλισε με μια έκφραση ευτυχίας κι ευγνωμοσύνης:
> "Θες....Θες να πεις ότι..... ύστερα από τόσο καιρό.....θες να πεις ότι
> πραγματικά μπορώ............... να ελέγξω από εδώ το e-mail μου;