Γλώσσα μιλώ ελληνική...

[mao]

Η μοναδική γλώσσα που μπορεί να συγκριθεί σε ομορφιά με την ελληνική, και να σταθεί δίπλα της ως γλώσσα με νοημοσύνη, είναι η κινέζικη. Εξίσου παλιά κι αυτή. Είμαστε νομίζω οι μοναδικοί λαοί που οι σύγχρονοι μπορούν να διαβάσουν και λίγο-πολύ να καταλάβουν τη γλώσσα των αρχαίων τους.
Παρεμπιπτόντως, mao σημαίνει γάτα στα κινέζικα.

Όμως γλώσσα ανώτερη της ελληνικής δεν νομίζω να υπάρχει.
Και εμείς τι της κάνουμε? Αντί να της προσφέρουμε τον σεβασμό που της πρέπει την εκφυλίζουμε. Καταργήσαμε και τους τόνους. Και τα πνεύματα (για το Πνεύμα ούτε λόγος, έχει φάει ήττα προ χιλιετιών). Θέλω να ξαναμάθω τα γράφω με τόνους και πνεύματα - δεν θυμάμαι τίποτα απολύτως. Σιγά-σιγά καταργούμε και τις λέξεις. Άντε, να τουρκέψουμε ή να γίνουμε αμερικανάκια να τελειώνουμε μια κι έξω, τι το παιδεύουμε??
Μιλώ ή καταλαβαίνω πέντε γλώσσες - σωστά ελληνικά δεν έμαθα ποτέ

Κάπου διάβαζα ότι τα ελληνικά είναι η μοναδική νοηματική γλώσσα. Δεν ξέρω πώς το εννοούν - ξέρω όμως ότι στην γλώσσα μας οι λέξεις σημαίνουν, δεν είναι τυχαίοι ήχοι που συμφωνήσαμε, δια μέσου των αιώνων, να συμβολίζουν αντικείμενα και περιγράφουν έννοιες. Και γι αυτό είναι εξαιρετικά ακριβολόγος.
Δεν ήταν ζουρλοί οι πρόγονοι που λέγανε πως η αρχή της σοφίας (για όσους την αναζητούν) είναι η μελέτη των λέξεων.
Όπως η λέξη "αλήθεια" - που προκύπτει από την τοποθέτηση του στερητικού "α" μπροστά από την λέξη "λήθη". Κοινώς... αυτό που δεν λησμονιέται είναι το αληθινό
(το κατεβάζω από το φιλοσοφικό του ύψος στα χαμηλά της καθημερινότητάς μου αυτό και διαπιστώνω την ακρίβειά του: μου είναι αδύνατον να θυμηθώ τι "ευγενές και ευπρεπές" ψέμα είπα για να δικαιολογηθώ που άργησα να γυρίσω από μια εξωτερική δουλειά - την αλήθεια όμως δεν την λησμονώ: χάζευα στην Ερμού παπούτσια και καλλυντικά).

Ή η λέξη "πλανήτης" - εμείς περιΠΛΑΝιόμαστε στας εξοχάς, οι ΠΛΑΝήτες στο διάστημα...

Ή η λέξη "διόπτρες" - αυτά δια μέσω των οποίων ορώ. Τα γυαλιά μου δηλαδή, ως ατυχής "διοπτρο-φόρα" (φέρουσα διόπτρες) που είμαι.

"Ένστικτο": αυτό που είναι "κεντημένο" εντός σου.

ΧΕΣΕ ΜΑΣ ΡΕ ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΕ! εγώ είμαι χαμένη στο σημαντικό μου σύμπαν κι εσύ θες να ανέβω στο πανασήμαντο Υπουργείο μνιαρφφφ )(*$%*)&_(&*%^%(&

Γειααα...

(εντάξει, άσχετο φαίνεται το κείμενο, αλλά το είχα γράψει κάτω από ένα κείμενο του Χρονομέτρη για την ελληνική γλώσσα - μόνο που ήμουν εντελώς off-topic και... είπα να ανοίξω νέο θέμα)

[Troll]

H λεξη "ανθρωπος" πως αναλυεται?

[ΠΕΤΡΟΣΧΧ]

[Μαρία Σ.]

[Μαρία Σ.]

[mao]

Το διάβασα και το απόλαυσα. Δυστυχώς έχω μνήμη χρυσόψαρου οπότε λίγα συγκράτησα (θα… το ξαναεπισκεφθώ αργότερα).
Είναι ίσως στριφνό και μεγάλο, αλλά για να είμαι ειλικρινής μου φαίνεται απείρως ευκολότερο από έννοιες όπως «ανάποδο τιμόνι», «κρεμαγιέρα» (σαν εξάρτημα μαγειρικής ακούγεται αλλά δεν είναι, παίρνω όρκο καλέ!), «διαφορικό» (καλά… χάος! Δεν έχω ιδέα τι είναι αυτό!), «εργάτης» (αλβανό, πολωνός, έλληνας???), «ναυτικά κλειδιά» (εγώ σε θάλασσα δεν μπαίνω, α!), «χρέπι» (παραιτούμαι, σηκώνω τα χέρια ψηλά, θέλω σεμινάρια).

Πάντα θα ανοίξω ένα λεξικό ΑΡΧΑΙΩΝ ελληνικών όταν ψάχνω κάτι, μα συνήθως δεν μπορεί να λύσει τις απορίες μου. Μόνο να μου δώσει ιδέες.
Γιατί η ελληνική γλώσσα ξεπερνά την απλή ετυμολογία – Είναι γλώσσα νοηματική που προήλθε από λαό με σκέψη μαθηματική και βαθιά φιλοσοφική (στο πάλαι ποτέ). Οι λέξεις αντικατοπτρίζουν την σκέψη και την εν φιλοσοφία ζωή των προγόνων μας.
(Ή έτσι νομίζω... )
Και έτσι έχει συνοχή, οι λέξεις και οι έννοιες δεν είναι τυχαίες ούτε σκόρπιες (γι’ αυτό χρησιμοποιώ λεξικό αρχαίων, παρόλο που δεν σκαμπάζω γρι αρχαία – γρι όμως!)
Βασικά, ψάχνω τις λέξεις όταν κολλάει η σκέψη μου, τις ψάχνω για να «ανοίξω» δρόμους στη σκέψη – δεν αναζητώ βέβαιες απαντήσεις γιατί μπορεί και να μην υπάρχουν (και όταν υπάρχουν συνήθως είναι πέρα των δυνατοτήτων μου να τις καταλάβω)

Για την λέξη άνθρωπος έχω βρει μέχρι τώρα 3 ερμηνείες.

Στο μικρό μου το λεξικάκι λέει ότι πιθανόν να σημαίνει «αυτός που έχει την όψη άνδρα» (δεν ενθυμούμαι την ανάλυση όμως).

Σε ένα άλλο βιβλίο (το ξεφύλλιζα σε βιβλιοπωλείο, δεν ξέρω ποιο είναι) έλεγε ότι ίσως προέρχεται από τις λέξεις «άνω» και «θρώσκω» (δηλαδή αυτός που κοιτάει προς τα πάνω, που στρέφει το βλέμμα προς τον Ουρανό για να το πω χαριτωμένα) ή ίσως να σημαίνει «αυτός που μπορεί να σκεφτεί αυτό που βλέπει» (δυνατότητα που μας διαφοροποιεί από το υπόλοιπο μαγικό βασίλειο πλασμάτων).

Ποια από τις 3 ερμηνείες ισχύει? Δεν έχω ιδέα!
Εμένα με «κλωτσάει» η ετυμολογία του μικρού μου λεξικού. Ο άνδρας και η γυναίκα είναι το άρρεν και το θήλυ του ίδιου είδους. Δεν μπορεί η λέξη άνθρωπος (το είδος ως σύνολο) να σημαίνει αυτός που έχει την όψη άνδρα (μέρος του συνόλου). Οι αρχαίοι ήταν ακριβείς και σαφείς. Οπότε αυτή την ετυμολογία η σκέψη μου την απορρίπτει. Τις άλλες δύο μπορώ εξίσου να τις δεχτώ, χωρίς να χρειάζεται να επιλέξω μία και να απορρίψω την άλλη. Την πρώτη γιατί είναι φιλοσοφική και τη δεύτερη γιατί είναι μαθηματική εξήγηση της διαφοράς μας από τα λοιπά ζωντανά.


Αυτά τα παντελώς αυθαίρετα. Αν έχουμε στην παρέα γλωσσολόγο (πτυχιούχο ή ερασιτέχνη) έχω μπόλικες απορίες (είπαμε, εμένα οι απορίες ποτέ δεν μου τελειώνουν!)

[jimnygirl]

Η ελληνικη γλωσσα με την ακριβεια και τον πλουτο της προσεφερε σε ολες τις γλωσσες του κοσμου λεξεις εννοιες, νοηματα μοναδικης πολιτιστικης αξιας.Εκατομμυρια ελληνικες λεξεις διαβρεχουν και πλουτιζουν τις γλωσσες ολων των λαων.Με την αφομοιωτικη δυναμη της ενεταξε στο δικο της κορμο λεκτικα στοιχεια αλλων λαων. Ελληνικες λεξεις χρησιμοποιηθηκαν στις επιστημες διεθνως ενω πολλοι οροι εχουν φτιαχτει με βαση τις Ελληνικες ριζες συχνα σε συνδιασμο με λατινικες ,επιπλεον δανειζεται ξανα λεξεις που ειχε δανεισει πρωτη σε αλλες γλωσσες.Αυτη η διαδικασια ονομαζεται αντιδανειο.Α<Β<Γ η λεξη πχ
Σεναριο<αγγλ scenario<λατ <scenαrium<scena<ελλ σκηνη.

Στα αγγλικα πανεπιστημια δεινουν κειμενα στους φοιτητες οπως αυτο.

The genesis of classical drama was not symptomatic. Aneuphoria of charismatic and talented protagonists showed fantastic scenes of historic episodes. The prologue, the theme and the epilogue, comprised the trilogy of drama while synthesis, analysis and synopsis characterized the phraseology of the text. The syntax and phraseology used by scholars, academicians and philosophers in their rhetoric, had many grammatical idioms and idiosyncrasies.

The protagonists periodically used pseudonyms. Anonymity was a syndrome that characterized the theatrical atmosphere.
The panoramic fantasy, the mystique, the melody, the aesthetics, the use of the cosmetic epithets are characteristics of drama.
Eventhrough the theaters were physically gigantic, there was noneed for microphones because the architecture and the acoustics would echo isometrically and crystal - clear. Many epistomologists of physics, aerodynamics, acoustics, electronics, electromagnetics can not analyze - explain the ideal and isometric acoustics of Hellenic theaters even today.

There were many categories of drama: classical drama, melodrama, satiric, epic, comedy, etc. The syndrome of xenophobia or dyslexia was overcome by the pathos of the actors who practiced methodically and emphatically. Acrobatics were also euphoric. There was a plethora of anecdotal themes, with which the acrobats would electrify the ecstatic audience with scenes from mythical and historical episodes.

Some theatric episodes were characterized as scandalous and blasphemous. Pornography, bigamy, hemophilia, nymphomania, polyandry, polygamy and heterosexuality were dramatized in a pedagogical way so the mysticism about them would not cause phobia or anathema or taken as anomaly but through logic, dialogue and analysis skepticism and the pathetic or cryptic mystery behind them would be dispelled.

It is historically and chronologically proven that theater emphasized pedagogy, idealism and harmony. Paradoxically it also energized patriotism a phenomenon that symbolized ethnically character and phenomenal heroism.


........... Πως νιωθετε τωρα

Θα ηθελα να τελειωσω με τα λογια του Κωσταντινου Τσατσου.
Η Γλωσσα ειναι ο,τι το μαρμαρο η ο χαλκος για το γλυπτι.Το υφος ειναι προσωπικο
Le style c’est de l’homme.

[IKE]

[mao]

Ο λόγος του Ξενοφώντα Ζολώτα στο ΔΝΤ το 1957.

Τελικά, η ελληνική για την σκέψη είναι ό,τι το Jimny για το χώμα... εργαλείο σούπερ

[Blondy]

Ακόμα και τα καλύτερα εργαλεία χάνουν την χρηστικότητά τους όταν ο χειριστής δεν τα κατέχει!
Έτσι πιστεύω ότι ανεξαρτήτου από την ομορφιά και την ποικιλομορφία μιας γλώσσας ή από την ηλικία της αυτό που παίζει πραγματικά ρόλο είναι το πως την χειρίζεται κανείς.
Ακόμη και μία πιο πρωτόγονη γλώσσα έχει να πει κάτι, να προσθέσει ένα λιθάρι στον πύργο των γνώσεων!
Άλλη εθνικότητα, άλλη νοοτροπία, άλλος τρόπος σκέψης, άλλο τοπίο... κάτι νέο δεν θα έχει να προσθέσει?
Όλα αυτά όμως δεν αναιρούν το γεγονός ότι η Ελληνική γλώσσα είναι μια από τις πιο πλούσιες σε έννοιες.

[mao]

[ΠΕΤΡΟΣΧΧ]

ΜΠΟΜΠΑ ΒΑΡΙΕΜΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΑΤΕΒΑΤΑ

ΤΟ ΚΑΙΩ ΚΛΑΦΩΝΙΑΣ

Τελικα η Αργο ειναι τελεια οταν την χειρηζεσαι

[IKE]

Αργο = απο το άαρ την θεότητα της μεσοποταμίας και το γο- τη ρίζα του γίγνεμι-γιγνώσκι που είναι το κουνουπίδι στα αραμαικά.

mao ενδιαφέρον το ποστ σου, νομίζω χρήζει αναλυτικού σχολιασμού.

[mao]