Οπως ειχα υποσχεθει,η Κυριακη ηταν μια μερα που τα περιελαμβανε σχεδον ολα.Χιονια,λασπη,φτιαρισμα και τσαπισμα,κατρακυλημα και σπασιμο τεραστιων λιθων,κολληματα,ξεκολληματα.
Πληρωμα εγω με την Ειρηνη.Εξοπλισμος:
μαμα τζιμνυ με λαστιχα bridgestone dueler,μια τσαπα της κακιας ωρας,ενα χαρτης και πυξιδα,φακος,ενας ελαστικος ιμαντας μαπεξ,γαντια εργασιας και ενα αλυσοπριονο.
Στο δρομο για Σαρανταπηχο ειχαμε επαφη με πολυ χιονι.Ο δρομος κλειστος και χωρις ροδιες.Το τζιμνυ τον ανοιξε και φτασαμε μεχρι την εισοδο του ερημου χωριου.Στο δρομο μας,ενας συμπαθητικος παπουλης με το δικο του τζιμνυ και με ασφαλτινα 100% λαστιχα,ειχε κολλησει.Τον βοηθησαμε και γυρισε πισω,χωρις ουτε καν να σκεφτει να μας ακολουθησει εως το χωριο που ηθελε να δει το σπιτι του....Στο δρομο κολλησαμε 2 φορες,χιονι φρεσκο 20 ποντους και απο κατω αλλο τοσο πατημενο και πιο σκληρο.
Απο εκει θελαμε να ακολουθησαμε κακο χωματοδρομο και να βγουμε στο Ταρσο.Αλλα δρομος δεν υπηρχε,αφου δεν ειχε ανοικτει απο τα πρωτα χιονια του Γεναρη ποτε.Οποτε μονο με ερπυστριες θα περναγαμε.
Φυγαμε για λιμνη Δοξα και στο δρομο μας στριψαμε για Ταρσο.Επισκεφτηκαμε την παναγια των βραχων και απο εκει συνεχισαμε σε αθλιο χωματοδρομο με σκοπο να βγουμε στον ασφαλτινο πιο συντομα,θα κοβαμε δρομο δηλαδη.Ο δρομος ηταν γεματος με πεσμενα βραχια και συνεχως σταματουσαμε για να τα ριξουμε στο γκρεμο ή να τα σπασουμε και να περασουμε.Η Ειρηνη εκανε μοχλο το λιοσταρι απο την τσαπα και εγω τις κατρακυλουσα.Μετα απο λιγα χλμ.η ανταμοιβη μας ηταν οτι τελειωνε ο δρομος σε μια χαραδρα αδιαπεραστη απο οχημα 2 ή και 4 τροχων..Εκει στη στροφη που καναμε οπισθεν κολλησαμε αρκετα ασχημα,εκανε τραμπαλα μια κοτρωνα συμπαγη με τα σκαλοπατια του τζιμνυ.Μαλλον θα τα βγαλω.Τι λετε??
Επιστροφη λοιπον παλι απο ταρσο στην ασφαλτο και βουρ για λιμνη Δοξα.Στροφη σε χωματοδρομο για βρυση Κερκενας.Προορισμος μας ηταν η τρυπα φενεου-αγ.παντες.Πολυ φιλοδοξο σχεδιο..Συνανταμε λασπη-μερεντα σε βαθος πανω απο 25-30 ποντους.Τεραστιες ροδιες μαρτυρουσαν οτι καποια ψηλωμενα θηρια με τρακτερωτα ελαστικα επαιζαν στην απεραντη λασπουρια.Προσπαθουσα να ακολουθησω τα σημαδια τους και να μεινω μεσα στα αυλακια αυτα.Ανεβηκε το τζιμνυ αρκετη αποσταση ετσι!!Μεχρι που εκατσε ολοκληρο με την κοιλια μεσα..Αυτο ηταν.Ημασταν μονοι μας μεσα στο δασος.Ψυχραιμος,αρχιζω με την τσαπα να βγαζω τη λασπη ολογυρα αλλα και κατω απο το αμαξι.Ημουν και εγω και η Ειρηνη χωμενη στη λασπη μεχρι το καλαμι του ποδιου.Η ωρα ηταν 1700 το απογευμα και ο παγος επεφτε απειλητικα..Η προσπαθεια ηταν ανωφελη.Με τα ποδια πηγαμε στο χωριο-πανοραμα φενεου-οπου ζητησαμε βοηθεια απο τον πρωτο ανθρωπο που συναντησαμε.Ο θεος να τον εχει καλα,ηταν ευγενεστατος και επικοινωνησε με φιλο του,που ηρθε με αγροτικο θηριο να μας ξεκολλησει.Μετα απο κανα δεκαλεπτο,οντως ηρθε και με την οπισθεν μας πλησιασε οπου εδινα γκαζι και τελικα καταφερε και μας εβγαλε.Ναναι καλα ο κυρ-Ηλιας,παλικαρι.Η ωρα ειχε περασει και πηραμε το δρομο της επιστροφης.Το αμαξι ηταν χωμενο στη λασπη και αποτελουσαμε δημοσιο κινδυνο.Σταματησαμε σε μια βρυση με λαστιχο στην Καστανια,οπου κανοντας το νερο να βγαινει με πιεση με το δακτυλο,καθαρισα τα χοντρα-χοντρα.Φωτογραφιες απο το κολλημα και το λασπωμενο δρομο δεν εχουμε,γιατι μας ενοιαζε να βγουμε απο το δασος και την απολυτη ερημια πριν μας φανε οι λυκοι.
Αυτα μεχρι την επομενη Κυριακη..
....Καλώς ήλθες, έτσι ορεξάτος για δράση..!!....Αυτό είναι πολύ ευχάριστο....
